ลุงขี้เมา

| Am G | [x4]

| F | E7 | Am G | Am G || F | E7 |

Am C Dm Gอุทาหรณ์ของคนรุ่นเก่า มีชายชราเป็นคนขี้เมา F E7 | Am G |งานการไม่มีทําแกกินแต่เหล้า กินตั้งแต่เช้า...ทุกวี่วันAm C Dm G เหตุการณ์ผันแปรให้แบมือขอทาน ร่อนเร่พเนจรแหล่งที่คนพลุกพล่าน F E7 Amร่างกายซูบโซ ผิวตัวดํากร้าน ตัวสั่นสะท้าน...เพราะพิษสุราเรื้อรัง F G Amเมื่อครั้งยังหนุ่มแกเคยทํานา มุ่งเอาหลังสู้ฟ้า...ปลูกข้าวให้คนกิน F G | Am G | Am G |หนี้สินล้นตัวเพราะมัวแต่ทํานา ไม่เคยเรียนรู้วิชา...ที่นาก็หลุดลอย

Am C Dm G มาเป็นจับกังที่แบกหามวันยังคํ่า เหน็ดเหนื่อยแทบตายได้แต่ค่าแรงตํ่าตํ่า F E7 | Am G |แกเป็นคนจน ที่เสียเปรียบเป็นประจํา กลํ้ากลืนความชอกชํ้า...ถ้าไม่ทําก็อดกินAm C Dm G ในยามจะกินไม่เคยเต็มอิ่มในยามจะนอนไม่เคยเต็มตื่น F E7 Amหลับลงคราวใดฝันร้ายทุกคืน สร้างความขมขื่น...จนจิตใจอ่อนแอ F G Amยามเจ็บไข้ ร่างกายสั่นสะท้าน เพราะต้องใช้แรงงาน...ยิ่งกว่าใช้แรงวัว F G Amคนทุกคนต้องทํางานเหมือนควาย แต่หนี้สินยังมากมาย...เกิดเป็นควายดีกว่าคน

| F | E7 | Am | [x4]

Am C Dm Gหมดสิ้นปัญญาของชาวนาบ้านนอก ร่อนเร่เข้ามาเป็นจับกังในบางกอก F E7 | Am G |สูญสิ้นราคาพอแก่ชราหัวหงอก หาทางออกสุดท้าย...ด้วยสุราเมรัยAm C Dm G กินเหล้าเข้าไป ยิ่งเลวร้ายซํ้าเก่า หาเงินมาได้ก็เอาไปกินเหล้า F E7 Amมันกลุ้มก็ยิ่งกินยิ่งกินก็ยิ่งเมา ร่างกายก็ปวดร้าว โรคร้ายก็คุกคาม

F G Am [x5] [fade]เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ ขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย